Gelişim açısından iş hukuku, işveren karşısında zayıf durumda olan işçiyi korumak için ortaya çıkmış ve günümüze kadar belli evrelerden geçerek mevcut haline ulaşmıştır. Bu hukuk dalı, kesin haklılık ve haksızlık üzerine bina edilen sistemler bütünü olduğundan, her iki tarafı da memnun edecek bir donanıma sahip değildir. Arabuluculuk müessesi ile bu sorunların odak noktası çözülmeye çalışmışsa da başarı sağlanamamıştır. İşçi ve işveren arasındaki denge, hukuk sosyolojisi temeli ile çözümlemek gerekmekte olup, işveren grupları oluşturularak farklı statüdeki işçilere farklı haklar tanınması da adalet muktezasındandır. İşletmelerin tehlikelilik, iktisadilik özellikleri göz ardı edilmeden değerlendirme yapılması zaruret halini almış bulunmaktadır. Bu hukuk dalı üzerinde pratikteki eksikler, teorik zemine oturtarak, değişime katkı sunulmaya çalışılmaktadır. Bu temel düşüncelerle, işçi ve işveren arasındaki uyuşmazlıklarda adalet miyarı üzerinden hakkın tespitine çalışılmakta ve hak edene hak ettiğini vermede aracı olarak görev icra etmede memnuniyet duymaktayız.
